Łęgi i źródliska

Miejsce to jest przykładem łęgu – lasu bagiennego z charakterystycznymi drzewami – jesionem wyniosłym (Fraxinus excelsior), olszą czarną (Alnus glutinosa), wiązami górskim (Ulmus glabra) i polnym (Ulmus minor) oraz grabem (Carpinus betulus). Bagienne lasy łęgowe – łęg jesionowo-olszowy (Fraxino-Alnetum) i wiązowo-jesionowy (Ficario-Ulmetum minoris) występują w dolinach cieków wodnych, na podmokłej, mułowej glebie. W warstwie krzewów dominuje czeremcha (Padus avium), dereń (Cornus mas) i młode jesiony. W Dolinie Miłości łęgi porastają najbardziej wilgotne miejsca – rozmieszczone są wzdłuż strumieni i na grząskich wysiękach źródliskowych. Wiosną zakwita tu niepozorna śledziennica skrętolistna (Chrysosplenium alternifolium) oraz obsypany żółtymi kwiatami, trujący (!) jaskier (ziarnopłon) wiosenny (Ficaria verna). Latem, po osuszeniu się gleby, na żyzne siedlisko łęgowe wkraczają niecierpki drobnokwiatowe (Impatiens parviflora) i bujnie rozrasta się pokrzywa (Urtica dioica), tworząc trudny do przebycia gąszcz. Na zboczach dolinek, którymi płyną strumienie, niekiedy rozwijają się niewielkie płaty zbiorowiska przypominającego grąd – bujnego lasu liściastego, w którym rośnie leszczyna (Corylus avellana) i klony (Acer spp.), a w warstwie zielnej spotyka się czosnek niedźwiedzi (Allium ursinum) – górski gatunek o szerokich, jasnozielonych liściach mających intensywny zapach czosnku. Źródliska różnego typu zasilają strumienie płynące dolinkami i wąwozami parku. Woda wypływająca z morenowych, gliniastych pagórków jest twarda, bogata w dwuwęglany, które wytrącają się i osadzają w postaci szarej warstewki trawertynu. Silne uwodnienie oraz deficyt światła sprawiają, że w źródliskach rozwijają się tylko nieliczne gatunki mchów i wątrobowców. Porastają one opłukiwane zimną wodą kamienie, tworząc zbiorowisko, w którym dominuje mech żebrowiec paprociowaty (Cratoneuron filicinum) oraz wątrobowce (Marchantiophyta spp.).