Spacerem po „Dolinie Miłości”

Historia parku naturalistyczno-krajobrazowego „Dolina Miłości”, w kształcie zbliżonym do obecnego i pod obecną nazwą, zaczyna się wraz z osiedleniem się w 1827 r. w dobrach Krajnik Górny rodziny von Humbert. Gdy w 1850 r. Carl Phillipp von Humbert, pełniący wtedy funkcję starosty okręgu, wyjechał w długą podróż służbową, jego żona – Anna Sophie przekształciła górzysty teren nad Odrą w park. W bukowym lesie porastającym morenowe pagórki wytyczono ścieżki, posadzono ozdobne krzewy i drzewa. Na powitanie powracającego właściciela wydano przyjęcie, po którym małżonkowie von Humbert wraz z gośćmi udali się na spacer. Przy wejściu do parku widniał rozpięty między dwoma bukami transparent z napisem „Oto Dolina którą Miłość Stworzyła”.

Stopniowo zagospodarowywano coraz to nowe fragmenty lasu i park się rozrastał. Przybywało ścieżek, sadzono nowe drzewa, krzewy i kwiaty. Powstały stawy, na których postawiono posągi Apolla i Diany, tor saneczkowy i architektura parkowa – ławeczki, pergole, altany. Dolina Miłości była popularna i chętnie odwiedzana przez okolicznych mieszkańców. Do odrzańskiego brzegu przybijały statki białej floty, a przybyli goście mogli zatrzymać się w restauracjach wybudowanych w Zatoni Dolnej oraz przy drodze do Krajnika Dolnego.

W 1945 roku nazistowskie wojska, wycofując się z obrony przyczółku mostowego Schwedt podpaliły zabudowania gospodarcze i pałac rodziny von Humbert. Teren Doliny, który znalazł się w pasie granicznym, przez długi czas pozbawiony był gospodarza i popadł w zapomnienie. Pod koniec lat 70-tych wycięto część parkowego starodrzewu. W 1992 roku „Dolina Miłości” została wpisana do rejestru zabytków pod poz. A-1183 i zaczęła podlegać ochronie konserwatorskiej. W roku 2005 rozpoczął się proces rewitalizacji parku.

Zabytkowy park „Dolina Miłości” ma charakter naturalistyczno-krajobrazowy i obejmuje cenne siedliska roślinne. Należy o tym pamiętać odwiedzając park – powstał on, by umożliwić podziwianie i zachowanie unikatowych walorów przyrodniczych. Pomóż nam je chronić – stosuj się do zasad określonych w regulaminie korzystania z parku i miej na uwadze, że stanowi on ogólnodostępny teren leśny, z dynamicznie zachodzącymi procesami przyrodniczymi, wpływającymi na bezpieczeństwo jego użytkowników. Ścieżki parkowe mają charakter terenowy i nie posiadają specjalnych przystosowań zwiększających bezpieczeństwo, dlatego też przebywając na terenie parku należy zachować szczególną ostrożność i korzystać z jego atrakcji z zachowaniem zdrowego rozsądku i odpowiedzialności za bezpieczeństwo swoje i innych odwiedzających.